Dag 4

't Is nu 7.20 u en m'n pakken zijn al gemaakt. 't Is enkel nog wachten op het ontbijt dat pas vanaf 8.00 u geserveerd wordt. Tijd dus voor een "voorverslagje". Geen beelden van de voetbal gezien, wel gevolgd via VRT radio 1. Was ne match zo te horen. 'k Denk da'k wa gemist heb. Hopelijk worden alle kwartfinales en verdere matchen uitgezonden. M'n GSM is nog niet voor 100% droog, dus nog niet testen om kortsluiting te voorkomen. De weersvoorspellingen zijn prima met zon en temperaturen tot 25 graden. Nu een luchtje scheppen, eten en "en route". Tot vanavond indien WIFI op de camping natuurlijk! Geen gratis WIFI, dus naar 't centrum van Pleneuf-Val-Andre. En hier gaan we dan. Inmiddels m'n GSM binnengedaan bij een local specialist tegenover het terras. Ook naar de apotheek (compeed) en superette (mondvoorraad voor morgen). En genietend van m'n 2-de Chimay blue. M'n GSM zal gebracht worden op het terras. Dus waarschijnlijk nog een 3-de Chimay. Toch zeker verdiend vind ik! En nu het verslag. Zoals altijd de kust volgen tot Sables-d'Or. Inderdaad een enorm mooi strand! En dan langs de kustweg naar Cap d'Erguy. Inmiddels al enorm warm. Ik schat 35 graden in volle zon, want dat is het wel. Rond den enen toegekomen en eindelijk een rustbank, een van de zeldzame, en dan nog in de schaduw. Effe later kom een gepakte blonde deerne van ruw geschat 40 jaar toe en vraagt in haar beste Frans of ze ook even mag zitten. "Francais? German? Swedish?". Neen op alles. "Je suis Belge, zelfs Vlaming", want ik had al lang door dat ze Hollandse was. Ze vond het leuk eens deftig te kunnen converseren in haar eigen taal. Douwertje is 44 en gynaecologe. Na 22 jaar heeft ze besloten te scheiden en om alles op een rijtje te zetten heeft ze 3 maanden onbezoldigd verlof genomen. Met de auto tot Le Havre, dan te voet tot Roscoff, dan boot naar Ierland, daar stappen en dan met boot terug naar Le Havre. Een hele expeditie, niet? Chapeau voor zo'n vrouw. We stappen samen tot Erguy. Ik sterf van de honger en neem een broodje. Douwertje blijft in Erguy. Een vriendin is in de buurt op verlof en komt haar bezoeken. We nemen afscheid want ik wil verder stappen om tijdig in Saint-Brieuc te geraken voor de match van de Belgen. Eén ding wil ze nog wel weten en dat is wat m'n motivatie is voor deze staptocht. M'n kopke leegmaken, want hij raakt stilaan oververzadigd. Rustig nadenken, het overbodige deponeren in de vuilbak van m'n harde schijf en in Brest het vuilbakje leegkieperen. Thuiskomen met een andere kijk op de dingen. "Da's heel wat" zijn haar laatste woorden. En ikke weg voor wat een echte calvarietocht zal worden. Effe tussendoor: de GSM-specialist komt net zeggen dat tegen morgenvroeg de GSM klaar zal zijn. Hij had onvoldoende tijd. Maar om 9.00 u is hij zeker klaar. We zien wel. Tien kilometer scheiden me van de geplande camping.Volgens de GR-boek 10 km stappen gedurende 2,5 uur. Dikke bullshit. Ik heb er 4 uur over gedaan, met rugzak en in een loden hitte. 'k Heb misschien wel duizend keer het liedje "Ach was ik maar bij Douwertje gebleven" gezongen. Niet om Douwertje, maar om mezelf te troosten. Het zwaarste was een klim met 185 trappen, toch als ik goed geteld heb. Uiteindelijk kwam het strand van Pleneuf-Val-Andre in zicht. Als laatste beproeving nog een laatste beklimming naar de camping. Ik schat minstens 25% gedurende een 350 m. Dus een dubbele Rodeberg! Douchke gepakt en tentje gezet en terug naar beneden. De rest weten jullie al. En nu terug naar de camping bergop, maar nu zonder rugzak. Tot morgen.