Inmiddels zijn er al meer dan 14 dagen gepasseerd. Tijd dus voor een aantal conclusies. Ik heb geopteerd te wachten tot na de dodentocht om iets in te tikken. De dodentocht is, alles bij mekaar genomen, prima verlopen. Net voor de start gingen de hemelsluizen open. Rond den 10-en 's morgens stopte het met regenen. Om 21.16 u terug binnen in Bornem tesamen met Riske. Zonder noemenswaardige problemen voor ons beiden. Voor Riske de 1-ste, voor mij de 25-ste en zonder tegenbericht de allerlaatste. Maar ... zeg nooit nooit.
Ik denk dat ik er nu toch kan van uit gaan dat m'n knieprothese een succes is. Met enorme dank aan het team van UZ Brussel onder leiding van dokter Rudy Nuyts en het verzorgend personeel. Ook een enorme dank aan de kiné's Patricia en Eveline voor hun prachtige werk.
Aan iedereen die me gesteund heeft tijdens de 750,5 km lange tocht van Saint-Malo naar Brest een welgemeende dank. In de eerste plaats voor Lut die, soms op een onhebbelijk slecht moment voor een vermoeide stapper, via SMS nieuws van het thuisfront bracht. Uiteraard niet altijd fraai en verheugend nieuws. Maar op een maand tijd gebeurt er natuurlijk van alles... .
En de verdere plannen? Dit jaar alleszins niks meer. 't Is effe genoeg geweest! Ik denk volgend jaar in juni het 2-de gedeelte, zijnde van Brest naar Saint-Nazaire, af te werken. Daarna resten nog het stuk kust van Saint-Nazaire tot Saint-Jean-Pied-de-Port en dan van Saint-Jean-Pied-de-Port tot Santiago de Compostella langs de kustweg. Wanneer de laatste 2 stukken gestapt zullen worden weet ik absoluut nog niet. We zien wel.
Tot in juni 2015 wellicht.