Dag 11
Door: Mark
Blijf op de hoogte en volg Mark De Boodt
09 Juni 2017 | Frankrijk, Hendaye
Gisteren, net als ik wou vertrekken naar de tent, begon het hevig te regenen. 'k Had m'n regenjasje wel bij, maar toch was wachten aaongewezen. Het viel met bakken uit de lucht. Béatrice, de uitbaatster van het restaurant, nodigde me uit om in het café ernaast nog iets te gaan drinken. Ze wou haar restaurant sluiten. En natuurlijk beter dat dan kloddernat in de tent te moeten kruipen. Het werd 2 u voor ik in m'n slaapzak kroop. Maar 'k was wel droog. Om 6.30 u uit de veren voor hopelijk de laatste fietsdag. Ruw geschat nog een 80 km tot het eindpunt. Een hopelijk laatste keer opbreken en om 8.30 u "en route". Via Messanges, Vieux Boucau, Soustons, Seignosse en Hossegor tot Capbreton. Mooi stadje! Daarna via Labenne, Ondres en Tarnos tot Bayonne. Tot daar verliep alles perfect, opeen aantal keren verkeerd rijden na. Maar dan naar Biarritz. Pokkezwaar! Hellingen van 20 % en meer. Beklimmingen van honderden meters. Stikkapot was ik. Rusten dus. Gelukkig was het niet zo warm als gisteren. Na een lange rustpauze verder tot Bidart. Terrasje zoeken en iets drinken. En plots zie ik een koppel m'n fiets van boven tot onder inspecteren. Opgelet! Zonder fiets kan ik moeilijk verder. Maar geen paniek, het koppel Chris en Ronald uit Hofstade, zagen dat m'n fiets eveneens uit Hofstade kwam. Vandaar ... . Samen hebben we op het terras een paar Leffes achterovergekapt. Na het afscheidnemen, zij gingen voor hun diner nog een toertje maken, kroop ik terug op m'n fiets. Na een paar 100 m stopte ik effe om GPS-gewijs de weg te verifiëren. Iedere meter te veel kon me gestolen worden. Er stopte een man die me vroeg of hij me kon helpen. Eugène, zo heette hij, vertelde me dat hij een kortere en vooral vlakkere weg tot Hendaye kende. Al oud spoorwegman nam hij deze weliswaar verboden weg vaak. Eigenlijk was het een soort dienstweg van de SNCF. Ik vertelde hem dat ik ook een chéminot was en wij beiden via dat pad. Een drie kwarier later waren we in Hendaye. Eindelijk! Ik bedankte hem voor de bewezen diensten met een roseetje en ging naar m'n hotelleke. Normaal zou ik daar pas toekomen op zaterdag, maar na een telefoontje bleek het geen probleen te zijn een dag vroeger in te checken. Twee dagen hotel dus en morgen een hele dag chillen! Op zoek naar iets te eten dan maar, want in het hotel, La Palombe Bleue, was geen restaurant. Na wat zoeken vond ik iets. TTiki op een pleintje serveerde lekker eten. Ik nam een entrecôte met gebakken patatjes en een slaatje. Wat heeft dat gesmaakt! De overschot van de fles rosé nam ik mee naar het hotel. Al was het wel wat zoeken om La Palombe Bleue terug te vinden! En voor nu sloppel en tot morgen voor wat nabeschouwingen.