Dag"weet ik veel" - 1

Dus vandaag m'n fiets ophalen in Ieper. Eerst de belbus bestellen. Pas om 13.35 u zou die mij oppikken. Tijd genoeg om dus wat mondvoorraad in te slaan bij Rita aan de voet van de Rodeberg. Een brood, kaas Mont Rouge (heel lekker), smeerkaas, gegratineerd witloof uit de vriezer, een flesje rosé en een blik cassoulet. Dat moet voorlopig volstaan. Stipt om 13.35 u pikte de belbus mij op. In full speed, in de letterlijke zin van het woord, tot aan het station van Ieper en dan te voet naar de fietsenmaker. M'n fiets stond me al op te wachten in optima forma. Trouwens deze fietsenmaker, Noyelle Sport, is zeker aan te bevelen: prima werk voor een correcte prijs. Ik had de chauffeur van de belbus gevraagd of ik terug mee kon met de fiets, maar dat was onmogelijk. Dus met de fiets dan maar naar de Nachtegaal. Het werd een heus gevecht tegen de wind. Iets voorbij Dikkebus hoorde ik een tikkend geluid aan het voorwiel. Geloof het of niet, maar een spaak in het voorwiel had het begeven! Zijn hier duistere krachten aan het werk om mij te beletten verder te rijden op de route naar Compostella? De kapotte spaak rond een andere spaak geplooid vervolgde ik de weg. En dan eindelijk Loker met de verplichte stop bij Redmonds Irish Pub. Een Guinness op het terras werd opgediend door Franky. Ik denk dat een Guinness me nog nooit zo goed gesmaakt heeft! Toen ik binnen ging afrekenen zag ik Frank vander linden zitten met een jonge verschijning en 2 kleine kinderen. Een korte babbel met Frank (kwam optreden ter gelegenheid van 30 jaar Leireken in Steenhuffel in december vorig jaar) en de fiets op voor het laatste stuk tot de Nachtegaal. En natuurlijk opnieuw die onvermijdelijke Rodeberg. Op 30 m van het eind van het steile stuk was m'n bobijntje werkelijk af. Stoppen en afstappen was al wat er me overbleef. Maar geen nood: een tussenstopje in café Het Narrenschip. Vreemd dat ik na die vele jaren Dranouter nog nooit binnengeweest ben. Een picontje op het terras dan maar. Enige tijd later kwam Johan uit Hamont-Achel met zijn nieuwe vlam Shrisje uit Holland aanschuiven aan het tafeltje. "Je moet binnen eens gaan kijken, da's de moeite waard" drong hij aan. Maar uitgeput als ik was zag ik dat niet zitten. Morgen dan maar. En daar liep ik Frank vander linden weer tegen het lijf. De jongedame was zijn dochter, die met de zoon van de broer van de uitbater -Steppe- getrouwd is en de kleine kindjes zijn z'n kleinkinderen. Of toch zoiets. Een 3-tal picontjes later met de fiets tot de Nachtegaal. Om 9.00 u voor de buis voor de match van Italië tegen Duitsland. De 1-ste helft van deze saaie match heb ik gezien. De rest heb ik slapend beleefd. Roland Caravan maakte me na de match wakker en vertelde me dat de Duitsers met de penalties gewonnen waren. Tot morgen. Sloppel