Dag 11

Wat een klootdag vandaag! Vanmorgen redelijk vroeg wakker, dus ook vlug gepakt en gezakt. 't Was enkel wachten op het bestelde brood op de camping. Tegen 8 uur was de bakker daar en na een vlug ontbijt (koffie was al klaar) om 8.30 u op pad. Eerst terug naar de plaats van embarquement om het spoor van de GR terug op te nemen. Vanaf hier is het 15 km tot in Lezardrieux. Stipt op de noem waren we daar. Honger, dus eten. Lekker verse baget met Camenbert en sardientjes in tomatensaus. Onder het eten losten we de hamvraag op: terug naar 't noorden om na 19 km stappen uit te komen op een 5-tal km van onze vertrekplaats van vanmorgen ofwel een raccourci te maken en uit te komen in Tréguier. Met eendracht van stemmen kozen we voor de 2-de mogelijkheid. Ze hadden maar een brug moeten leggen! Bovendien winnen we een redelijk stuk in. En route voor in vogelvlucht een tiental km. Met 2 GPS'en moet dat makkelijk kunnen. Nog geen kwartier weg, en weg was de zon. Even later een fikse plensbui. Natuurlijk niks om te schuilen, tenzij wat bomen. Goed voor 5 minuten. Beide rugzakken en lichamen voorzien van regenkledij en terug en route. Effe later weer volop zon en te warm voor regenkledij. Dit scenario zou zich nog 2 maal afspelen voor we Tréguier bereikten. Nu eerst een lekkere frisse pint op een droog terras, daarna de camping opzoeken, tenten opstellen en eten. Ik speel chef kok. Dat betekent minutsoep (ui of tomaat) en trekkersfood. Ik had nog een pak met 2 porties in. Bij aankoop dacht ik dat het ging om 2 afzonderlijke porties. Niet dus. Ik had al eens zo'n pak opengedaan, maar veel te veel. Bij 't ontbijt was dat koud niet zo lekker. Dus dat probleem was opgelost! Stopt daar toch geen lijnbus met bestemming Lannion. Douwertje vliegt naar de chauffeur en komt terug met de melding dat binnen anderhalf uur de laatste bus rijdt. Ze is zinnens die te nemen en morgenvroeg met de trein door te reizen naar Roscoff. Ze was het wisselvallig weer meer dan beu. Zou het in Ierland beter zijn? Ze zal wel gezien hebben dat ik totaal verrast was. "Het ligt absoluut niet aan jou, meer zelfs, jij hebt me mijn gedachten doen verzetten en mijn kop helpen leegmaken". Ik hoop voor jou dat jij dat ook zal kunnen". Ik deed nogmaals een poging om een foto van haar te trekken als herinnering. Maar ook nu tevergeefs. Foto's en Facebook waren 1 van de redenen van haar scheiding. Dus alle begrip. Ze gaf me wel een papiertje met haar GSM-nummer, maar vertelde er wel bij dat ze binnenkort haar nummer zal veranderen. Stilaan tijd om afscheid te nemen. We wensten mekaar het beste toe voor de toekomst. En weg was ze. En ik zat nog met m'n dubbele portie beef en zonder stapgezel! Nu nog de camping zoeken, tentje opstellen in het natte gras en bovendien nog iets klaar maken om te eten zag ik niet zitten. Temeer dat rechttegenover het terras een hotel was. Dus een single room voor 1 nacht. Uiteraard met ontbijt. Rugzak afgegooid in de kamer en dan eerst wat sightseeing in het stadje met historisch centrum. Veel foto's met het inmiddels deels opgeladen apparaat. Dan: naar kamer, bad nemen en naar voetbal kijken. Onder ons gezegd en gezwegen, ik heb natuurlijk stiekem een fototje genomen van Douwertje. Maar vertel het haar niet verder. 't Was op de boottrip naar l'Ile de Bréhat. Weliswaar in verdoken positie. Of jullie die foto ooit gaan zien weet ik niet. Dat moet ik eerst aan Douwertje vragen. Maar aangezien ze geen foto's... . Sloppel.