Dag 16

Om 6.00 u uit de veren om in te pakken en tijdig aan de bus te zijn om naar San Vicente de la Barquera, vertrekpunt van vandaag, te gaan. Meteen weer weg van de oceaan het binnenland in. En binnenland betekent gewoonlijk omhoog en omlaag. Dat beloofde voor de rest van de tocht. Met de rugzak om en bij de 40 km. Eigenlijk veel te lang deze etappe! Na een 15 km een 1-ste koffie in Unquera, een klein dorpje mét cafetaria. Wat me tot hiertoe opviel is het grote aantal cafés en restaurantjes. Zelfs in de meest afgelegen dorpjes is er wel iets. Blijkbaar draait de horeca goed in Spanje! Spijtig dat het mistig is, maar van hier een prachtig zicht op de Picos de Europa. En dan richting Colombres en wat dacht je? Weer omhoog natuurlijk! Maar daarna zachtjes afdalen richting kust. Van daar nam ik de variant die min of meer een spoorlijn van Feve (nooit van gehoord en dat voor een ex-spoorwegman) en een autostrade volgt. Da's toch wel wat ingewonnen, want 't beste was er af! Ik moest dan wel het kustpad verlaten, maar so what. Ik heb de kust al uren kunnen bewonderen. En 't werd almaar moeilijker. Ik besloot zo snel als mogelijk een weg te zoeken om autostop te doen of misschien een bus tegen te komen. Na enige tijd lukte dat en al gauw stopte er een camionnette. En wonder boven wonder: de eigenaar van een albergue laadde me op. En er was nog plaats in zijn albergue! Twee vliegen in één klap. In La Senda del Peregrino in Llanes, een heel recente particuliere herberg, is alles zoals het overal zou moeten zijn. En daarmee bedoel ik mogelijkheid om te reserveren, kleine slaapplaatsen (6, 8 of 10 personen), etensmogelijkheid, verzorgd sanitair en bovenal ook transport naar het centrum van de stad. Dat laatste was niet meer aan mij besteed natuurlijk. Douche, eten en dodo. Tot morgen.