Dag 23

Gisterenavond m'n Correos-zending klaargemaakt en de reservering gedaan met de hulp van de eigenaar, want alles is in 't Spaans te doen. Hij zou vanavond ter beschikking moeten staan in Ribadeo. Dat betekende voor mij eerst de trein tot Almuñia, dan stappen tot La Caridad en dat de trein tot Ribadeo. Ik stond ruim op tijd aan het station van Soto de Luiña, na een fikse klim, want het station ligt zowat 80 m boven het niveau van het dorp. Daar stonden al 2 andere pelgrims te wachten. Wachten op wat? Op de trein die weer niet kwam. Met de vervangbus dus naar de vertrekplaats. Om 10 u klaar om de wandeling te beginnen. Al bij al een vlakke etappe van 33,7 km. Ik stapte een tijdje met een koppel uit Oostenrijk dat ik al eerder tegenkwam. Zij waren van hetzelfde idee als ik: inkorten waar mogelijk. Niet dat er veel in te korten viel want de Camino volgt bijna volledig een hoofdbaan A 634 en het voor mij stilaan spooklijntje van Feve. Veel kust was er vandaag niet te bespeuren. Het landschap dat ons de hele dag vergezelde was voornamelijk maïs en pijnboom- en eucalyptusbossen. Ons grootvader zaliger zou gezegd hebben «niks dan Sponche terf». Maïs is hier dus waarschijnlijk inheems. Voor de slechte verstaander: Sponche terf = Spaans tarwe. Toen ik eindelijk toekwam in La Caridad was de bus net weg. Bijna 3 uur wachten op de laatste bus van 20.00 u dus. En dan op zoek naar de verblijfplaats. Hospedaxe Carragal is een net en proper pension. Wel met gemeenschappelijke badkamer. M'n rugzak stond in kamer 64 op mij te wachten. Uitgeput kroop ik zonder douchen in bed. Tot morgen.