Dag 25

Wat een klootdag vandaag! Nog eens ne lange van een dikke 30 km. Dus tijdig uit de veren, met de klok op de GSM. Ik vind het hier later klaar worden als bij ons. En het regende! Da's wel balen zo van 's morgens vroeg. Alles dus watervrij inpakken, regenjasje aan en ribbedebie. Ik was geen kwartier weg of ik droop al van boven tot onder. In Ove, een buitengehucht van Ribadeo, een eerste noodgedwongen regenstop. Een koffietje, trouwens het 1-ste van de dag. Een bejaarde dame, die haast perfect Engels sprak, had blijkbaar compassie met mij. Ze wilde me met de auto meenemen tot San Vincente, waar ze woonde. Ik zou heel dom geweest zijn om dit te weigeren. Na een goed uur had ik dus al een 13 km «gestapt». Toch wel een mooi gemiddelde, niet? En dan verder in regenweer, soms miezeren, soms regenen en soms gieten. Geen weer om een hond door te jagen zoals gezegd wordt. Maar ja, we zijn geen honden. En dan begon pas het mooiste van de tocht. Omhoog en omlaag, door velden en bossen. Ik had nu al dagen mijn wandelstok meegezeuld zonder hem te bezigen. Vandaag zou hij heel goed van gekomen zijn, maar helaas «vergeten». Dus met de hulp van de GPS de betere wegen opgezocht. En 't bleef maar regenen. Hoeveel stops ik heb ingelast kan ik zeker niet op 2 handen tellen. Het was trouwens de 1-ste dag dat ik geen stapper tegen kwam. Toch wel 1-ne: toen ik in de spiegel keek in 1 of ander toilet van een café. In Villanova besloot ik te stoppen. Ik kon mezelf haast niet meer warm houden. De bibber zat in m'n lijf. Alles heeft zijn grenzen! De waardin zou wel zorgen voor een lift voor de laatste 8 km. Dat lukte ook. En wat een verschrikkelijke chauffeur! Maar ik zat toch droog en kwam op m'n bestemming. Dan van Montoñdo met de bus terug naar Ribadeo. Perfect plan, ware het niet dat het domingo was en er geen bus reed. Dus enige alternatief: een taxi. En qua prijs moet ik zeggen dat dit meegevallen is. Voor ongeveer 40 km slechts 32,50 EUR. Bij ons in België mag je zeker het driedubbele rekenen, als je er al mee toekomt. Voor de deur werd ik afgezet. Direct onder een warme douche. Spijtig van dat grote ligbad in Soto. Wat zou dat van pas gekomen zijn! En nu schrijf ik dit verslagje terwijl ik wacht op een welverdiende maaltijd, vind ik toch. En dan zal 't dodo zijn. Maar eerst nog de rugzak klaar maken voor Correos. Tot morgen.